You look pretty good down here, but you ain’t really good

TRISTAN JENSEN

KLASA VI | RAVENCLAW | KAPITAN I SZUKAJĄCY | CHIA 

Stuprocentowy wyrzutek z krwi i kości, człowiek chodząca porażka, a jedyne czym może się pochwalić to osiągnięcia w Quidditchu i ponadprzeciętna inteligencja napędzana najzwyklejszym w świecie zafascynowaniem magią. Od samego urodzenia, które nastąpiło zdecydowanie zbyt wcześnie, miał problemy ze zdrowiem, które nadal mu dokuczają. Nie może pochwalić się wysoką i dobrze zbudowaną sylwetką, ale nie stało się to jego kompleksem, a atutem, który pozwolił mu zdobywać szczyty w szkolnej drużynie. Już na piątym roku zrzucono na niego obowiązek Kapitana. Za kokieteryjnym uśmiechem i przygryzaniem wargi ukrywa piętrzące się problemy, nękające go, gdy tylko przekracza próg rodzinnego domu i niepozwalające mu spać po nocach. Przelewający się hektolitrami alkohol i swąd palonej marihuany towarzyszyły mu od czwartego roku życia, kiedy to matka znalazła „życiowego partnera”. Świst otwartej dłoni zbliżającej się do jego twarzy stał się codziennością do czasu, gdy nie skończył jedenastu lat, a przez okno ich mieszkania wleciała potężna sowa, którą przerażony ojczym, rąbnął kijem baseballowym. Dopiero wtedy Tristan dowiedział się o świecie magii, a matka ledwo zrozumiałym mamrotaniem, wyjawiła mu tajemnicę swojego charłactwa i uświadomiła, że wszystko, o czym piszą w liście jest prawdą. Dla Tristana była to obietnica nowego życia, szansa, z której pragnął skorzystać. Jego malutkie, schorowane serce łopotało w piersi na samą myśl o niesamowitej przygodzie, do której drzwi otwarły się przed jego nosem. Całe ciało drżało z emocji przepływających przez żyły. Do dziś nie ma pojęcia skąd matka wzięła pieniądze na wyprawkę do Hogwartu, ale nie dba o to. Uważa, że list zapraszający go do szkoły, był najpiękniejszym darem od losu, jaki dostał. Ucieczką od siniaków, potłuczonych żeber i blizn po papierosach gaszonych na skórze. Początki były trudne, ale świadomość, że nikt nie ma pojęcia o sytuacji, jaka panowała w jego domu, dodała mu sporo odwagi. Nauczył się nie skarżyć, stał się bardziej obojętny i z roku na rok coraz bardziej wyrachowany. Tylko najlepszy przyjaciel pochodzący z mugolskiej rodziny, któremu udało się zdobyć zaufanie zamkniętego w sobie kilkunastolatka poznał historię jego cierpienia w domu rodzinnym. Jego rodzice, dowiadując się o wszystkim, pozwalali mu zostawać na niemalże całe wakacje i zapraszali co roku na święta. W trzeciej klasie znalazł bratnią duszę – odrzuconą przez matkę szylkretową kotkę, którą sam wykarmił i nauczył wszystkiego. Chia stała się jego oczkiem w głowie, na nikim nie zależy mu tak bardzo jak na tym stworzeniu, które wiecznie kręci się wokół jego stóp i zawsze śpi obok, zwinięte w kuleczkę na poduszce. Tristan okazał się być dobrym, choć mało ambitnym uczniem, głównie ze względu na to, że nie miał pojęcia jakie cele może obrać. Tiara jednak dostrzegła jego potencjał, który ujawnił się pod koniec trzeciego roku, kiedy już coraz bardziej rozumiał fundamenty świata magicznego. Jest typem człowieka w masce. Wszyscy widzą w nim idealnego ucznia, idealnego kapitana. Otrzymuje sporo zainteresowania zarówno ze strony dziewcząt, jak i chłopców, przylgnęła do niego łatka podrywacza, choć on sam nigdy nie zdecydował się na związek, doskonale wiedząc, że wiąże się to ze szczerością, a nie czuł się gotowy, aby wyjawiać własne tajemnice jakiejkolwiek dziewczynie. Próbuje zdusić sobie kiełkującą wściekłość, która przydeptywana zbyt długo wywołuje wybuchy agresji. Zdarzało się nawet, że wyładowywał ją na innych uczniach, którzy tak naprawdę nic mu nie zrobili. Nienawidzi wszelkiego zła, które wywołuje, ale dzięki temu czuje się bezpieczniejszy, a przynajmniej ma świadomość, że jego tajemnice nie wyjdą na jaw. Wstydzi się łez, które wylewa, wstydzi się swojego ciała pokrytego bliznami po oparzeniach, dlatego po meczach zawsze zostaje dłużej w szatni, czekając aż wszyscy ją opuszczą, a na treningi przychodzi już przebrany. Nigdy nie podwija rękawów brzydząc się widokiem własnej skóry. Żyje nadzieją, że ostatnie dwa lata szkoły będą trwały wiecznie.

____

Cześć, Tristan w gruncie rzeczy jest bardzo dobrym dzieciakiem. Tylko trochę zagubionym.

Znajdzie się ktoś, kto pokaże mu drogę?

W tytule Harry Styles, na gifach Brandon Flynn