"Don't get too close, it's dark inside"

Dorian William Finn

VII rok / 16 lat / urodzony 21 kwietnia 2005 / Slytherin / drugie imię po dziadku / oczy bardziej niebieskie, niż woda na Lazurowym Wybrzeżu/ włosy czarne jak dusza Voldemorta/ krew czystsza niż talerze przed ucztą powitalną / różdżka czternastocalowa, cis, rdzeń z pióra z ogona feniksa /"Dziewczyna, chłopak, wszystko jedno!"/ animag & patronus – lis /"Miłość? Co to? Lepiej chodźmy się zabawić!"/ bogin – nigdy się nie przyzna, przecież niczego się nie boi! Czemu jeszcze o to pytasz? Tlen marnujesz! (I nigdy nie powie, że najbardziej się boi ojca) / starszy brat – jak mu stale powtarzano, zakała rodziny / Skrycie chciałby być Mrocznym Jedi, tylko nikomu nie mów. /"Ja nie dam rady? JA?"/"Kaczki to zło wcielone!"/ Wróg Numer Jeden / OPCM / eliksiry / transmutacja / zielarstwo / zaklęcia / starożytne runy / astronomia

Przekonanie, że jest najlepszy narodziło się w nim jeszcze przed otrzymaniem różdżki. Nie, żeby rodzice jakoś specjalnie zajmowali się nim za dzieciaka ani w późniejszych latach, nigdy nie odczuwali potrzeby wykazywania inicjatywy, chyba, że akurat powtarzali mu jak ważna jest czystość krwi, że żadna magia nie jest tak naprawdę zła i wychwalali dom Salazara Slytherina. Ojciec nawet znajdował czas, żeby podszkolić go z dziedzin magii, które w Hogwarcie były (według niego) w sposób niewybaczalny pomijane. Mimo to nie posłali go do Durmstrangu, jak starszego brata, prawdopodobnie miało to związek z awansem ojca, a posłanie syna do szkoły o tak wątpliwej reputacji mogło budzić pewne podejrzenia. Tak samo uczono go, że powinien być dumny ze swojego pochodzenia, ale dla dobra własnego sukcesu, nie powinien wszystkim się chwalić, że dziadek siedzi w Azkabanie, za posiadanie Mrocznego Znaku na lewym przedramieniu. No cóż, przegryw, musiał sobie sam zadbać o szacunek wśród uczniów, ale się udało.Pojęcie takie jak miłość, w jego przekonaniu, było czymś abstrakcyjnym, niegodnym jego uwagi. Po co mieć czekoladkę, skoro na świecie jest tyle pełnych pudełek? No właśnie. Rodziny też się to tyczyło. Może trochę bardziej lubił dziadków, ale było to wynikiem przysyłania mu na święta ciasta wiśniowego i pokaźnego stosu prezentów. Rodzice od zawsze wymagali od niego szacunku, a brat... Tego upierdliwego uosobienia wszystkiego, czego Dorian nienawidził, nigdy nie tolerował. Był z siebie dumny, kiedy jeszcze w wieku trzech lat wybił mu kilka zębów. Oczywiście od tego czasu nauczył się o wiele lepszych metod krzywdzenia i sprawiania bólu. Żyje w przekonaniu, że jest naprawdę szczęśliwy. Zawsze dostawał to, czego chciał, a z czasem dawano mu coraz więcej wolności. Tak naprawdę, jeśli jego ojciec był pewien, że Dorian świetnie wykonuje jego polecenia, wszystko było mu wolno. Może właśnie dlatego tak bardzo bał się go zawieść? Oczywiście nigdy tego nie przyznał. Wolał otaczać się grubym murem, spychać uczucia gdzieś w ciemny kąt i zapominać o nich na tyle, na ile się dało. Nie chciał pozwolić, żeby ktokolwiek wiedział, że on też może się poddawać takim słabościom, a z czasem chyba sam o tym zapomniał. Łatwiejsze stało się wyładowywanie się na inne sposoby. Rzucenie uroku na jakiegoś irytującego ucznia, zrobienie komuś na złość, weekendowa przygoda i późniejsze odrzucanie dziewczyny bądź chłopaka zawsze wydawały się sprawdzać. Zapominanie z kim spał z czasem stawało się tak łatwe, jak oddychanie. Mimo to nadal znajdowały się kolejne osoby, które w jakiś podejrzany sposób do niego lgnęły i robią to nadal, chociaż on uparcie otaczał się murem chłodnego uśmiechu, sarkastycznych uwag, wrednego usposobienia, traktowania każdego z osobna jak idiotę i rzucania przekleństw na wszystkich, którzy próbowali dotrzeć do jego prywatności. Ewentualnie może jeszcze nakłamać. Szybko też nauczył się kreatywnego zmyślania. Nawet nie wyczujesz, że w tym, co mówi nie ma ani trochę prawdy.Nie próbuj wątpić w jego zdolności. Przyjmie każde wyzwanie i z zadowoleniem pokaże, że się mylisz, frajerze! Przecież jest Panem Idealnym, on nie da rady?I nigdy nikomu nie powie, że kiedyś udawał Lokiego z „Thora” czy Dartha Vadera ze „Star Wars”. Przecież on nie wie czym są mugolskie filmy! I lepiej go nie denerwuj, bo jakiś lis nocą przekradnie ci się do dormitorium i rozszarpie wszystkie ubrania.Może komuś uda się go oswoić? 

gg: 12509729 (całe życie na niewidocznym)

Ps. Różdżka całkowitym przypadkiem podobna do tej, którą dzielnie zabijała nasza ukochana księżniczka T. M. Riddle, starałam się jakoś dopasować do pana powyżej, a inne fajne połączenia miały zawsze jakieś "ale", łeh ;-;

Nie mam życia, co chwila tworzę jakieś dziwne "rzeczy", podobno nazywa się to pisanie. Mogę czasem nieogarniać, odpisuję, kiedy daję radę, ale w razie czego można się przypomnieć.

Tag, boję się nieznajomych. Mogę gadać rzeczy dziwne i niezrozumiałe.