Find me in the shallows

Victor Crane

Nowy Orlean — 20 kwietnia 2002 — brak różdżki — nie ukończył żadnej szkoły magicznej — syn tego Camusa Crane'a — długoletni członek Czyścicieli, aktualnie uciekinier — azyl w Hogwarcie

Jego umysł jest zanieczyszczony, mózg wyprany został przez radykalną ideologię kultu, którego sam Victor był pierwszą ofiarą — pierwszą pomyślną próbą usunięcia magii przez Camusa Crane'a. Żal i wściekłość przestał czuć po kilku miesiącach, gdy po swoich dziesiątych urodzinach wreszcie zrozumiał słowa ojca powtarzane mu, odkąd tylko sięgał pamięcią. Przez długie lata studiował księgi i uczył się o szkodliwości czarodziejów, w którą ślepo wierzył. Do czasu. Do czasu gdy przypomniał sobie, jak dobrze było czuć w sobie przepływ magii, energię, którą posiadał jako dziecko, a która brutalnie została mu odebrana.
Dopiero w wieku lat dziewiętnastu zaczął dostrzegać strach w oczach młodych ofiar kolejnych eksperymentów. W pewnym momencie zdał sobie sprawę, że jego jedyną drogą pozostaje ucieczka. Ucieczka od wszystkiego, co do tej pory było dla niego ważne i stanowiło niezachwiane wartości.
Od niemal roku błąka się po kraju w strachu przed kultem własnego ojca, który depcze mu po piętach, nie dając Victorowi zmrużyć oka w nocy, sprawiając, że przewraca się z boku na bok i kuli sam w sobie, w obawie o… No właśnie, o co? Wolność? Przecież nigdy tak naprawdę jej nie zaznał. Dopiero teraz zaczął zdawać sobie sprawę, w jakiej niewiedzy żył przez wszystkie lata spędzone w organizacji. Stoi między młotem i kowadłem, z wartościami wpajanymi mu przez ojca niczym pinezki wbijane w tablicę korkową, każda z nową namiastką szkodliwych informacji deformujących stan rzeczywistości z jednej strony, i z twarzami wszystkich przerażonych czarodziejów z drugiej.
Ma dwadzieścia dwa lata i jeszcze nigdy w życiu nie był tak zagubiony, jak teraz. Zaciska pięści, widząc wszystkich utalentowanych uczniów, i żałuje, że sam nie jest w stanie obudzić w sobie dawno zatraconej, uśpionej mocy. Od dwóch miesięcy siedzi w Hogwarcie, modląc się, aby azyl dany mu przez dyrektora placówki nie zwabił Czyścicieli do źródła wszelkich magicznych umiejętności — do dzieci, które tak bardzo chce chronić, a których tak bardzo nie potrafi zrozumieć przez to, jak długo wpajano mu kłamstwa o złu niesionym przez magię.

Victor mówi "dzień dobry", mimo że pewnie większość uczniów go nie polubi za to, kim jest. :p
Twarzy użyczył Adam Boguta.
Lubimy wątki z najróżniejszymi powiązaniami. Nie boimy się dziwnych rzeczy, o.